انجام تست پاپ اسمیر، یک روش غربالگری برای تشخیص سرطان سرویکس یا سرطان دهانه رحم، بررسی وجود آلودگی و عفونت‌های رحم و واژن در خانم‌های بیشتر از ۲۱ سال است. این آزمایش وجود سلول های پیش سرطانی یا سرطانی روی دهانه رحم را انجام می دهد. طی روش معمول سلول های دهانه رحم به آرامی برداشته می شوند تا برای تشخیص مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرند که این روش در مطب پزشک انجام می شود. این روش احتمال می رود کمی ناخوشایند باشد، اما به طور معمول منجر به درد طولانی مدت نمی شود. ادامه مطلب را بخوانید تا متوجه شوید چه کسی به آزمایش پاپ اسمیر نیاز دارد، تعداد دفعات انجام آزمایش پاپ اسمیر و سایر موارد را بدانید.
چه کسی به آزمایش پاپ اسمیر نیاز دارد؟
دستورالعمل های فعلی منابع معتبر توصیه می کند زنان از سن 21 سالگی هر 3 سال یکبار به طور مرتب تست پاپ اسمیر انجام دهند. اگر:
شما اچ آی وی مثبت هستید
شما دارای سیستم ایمنی ضعیف ناشی از شیمی درمانی یا پیوند اعضا هستید
اگر شما بیش از 30 سال دارید و آزمایش پاپ غیرعادی نداشته اید، اگر این آزمایش با غربالگری ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) انجام شود هر 5 سال یک بار به پزشک مراجعه کنید.
ویروس پاپیلوم انسانی، ویروسی است که باعث ایجاد زگیل می شود و احتمال سرطان دهانه رحم را افزایش می دهد. انواع HPV16 و HPV18 از دلایل اصلی ابتلا به سرطان دهانه رحم محسوب می شوند، بنابراین اگر HPV داشته باشید در معرض خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم قرار دارید. زنان بالای 65 سال با سابقه نتایج طبیعی تست پاپ اسمیر شاید بتوانند در آینده انجام آزمایش را متوقف کنند. بدون توجه به وضعیت فعالیت جنسی، هنوز هم باید پاپ اسمیر منظم را براساس سن خود انجام دهید به این دلیل است که ویروس HPV می تواند سال ها خاموش باشد و ناگهان فعال شود.
هر چند وقت یکبار به تست پاپ اسمیر نیاز دارید؟
محدوده سنی تست پاپ اسمیر
کمتر از 21 سال/ نیازی ندارند
21 تا 29 سال/ هر 3 سال یک بار
30 تا 65 سال/ هر 3 سال یا آزمایش HPV هر 5 سال یا تست پاپ و HPV با هم هر 5 سال
افراد 65 سال و بالاتر شاید دیگر نیازی به انجام آزمایش پاپ اسمیر نداشته باشند بهتر است در این زمینه با پزشک حود مشورت کنند. البته دقت داشته باشید زنانی که با برداشتن دهانه رحم و بدون سابقه سرطان دهانه رحم عمل جراحی رحم انجام داده اند نیازی به غربالگری ندارند. توصیه ها متفاوت است و باید برای زنان دارای سیستم ایمنی ضعیف یا دچار نقص و دارای سابقه ضایعات پیش سرطانی یا سرطانی انجام شود.
نحوه آماده سازی برای تست پاپ اسمیر
در بیشتر موارد انجام تست پاپ اسمیر در 24 هفته اول بارداری بی خطر است. پس از آن انجام آزمایش دردناک تر است، همچنین باید 12 هفته پس از زایمان صبر کنید تا دقت نتایج خود را افزایش دهید. از آنجایی که اگر بدن شما آرام باشد تست پاپ اسمیر به راحتی انجام می شود پس حفظ آرامش و تنفس عمیق در طول انجام آن ضروری است.
طی تست پاپ اسمیر چه اتفاقی می افتد؟
برخی از ابزاری به نام اسپاچول یا قاشقک ها استفاده می کنند.
بعضی از آنها از برس، ابزار مخصوص نمونه گیری استفاده می کنند.
برخی دیگر از دستگاهی به نام سیتو براش استفاده می کنند.
بیشتر خانم ها حین تراش کمی احساس فشار و تحریک جزئی می کنند.
نمونه سلول های دهانه رحم شما حفظ و به آزمایشگاه ارسال می شود تا از نظر وجود سلول های غیر طبیعی مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد. بعد از آزمایش شاید کمی احساسا ناراحتی داشته باشید یا بلافاصله پس از انجام آزمایش خونریزی بسیار کم واژن را تجربه کنید. اگر بعد از روز انجام آزمایش همچنان ناراحتی یا خونریزی ادامه داشت به پزشک خود اطلاع دهید.
نتایج آزمایش پاپ اسمیر به چه معناست؟
تست پاپ اسمیر طبیعی
اگر نتایج آزمایش شما طبیعی است به این معنی است که هیچ سلول غیرطبیعی شناسایی نشده است. از نتایج طبیعی نیز به عنوان نگتیو یا منفی در آزمایش استفاده می شود، اگر نتایج شما طبیعی است به احتمال زیاد تا 3 سال دیگر نیازی به آزمایش پاپ اسمیر نخواهید داشت.
تست پاپ اسمیر غیرطبیعی
اگر نتایج آزمایش شما غیرطبیعی باشد بدان معنی نیست که حتما سرطان دارید بلکه بدین معناست که سلول های غیرطبیعی در دهانه رحم شما وجود دارد که برخی از آنها می توانند پیش سرطانی باشند. چندین سطح سلول غیر طبیعی وجود دارد:
آتیپی
خفیف
در حد متوسط
دیسپلازی شدید
سرطان درجا، زودرس ترین مرحله سرطان
افزایش دفعات آزمایش پاپ اسمیر
با روشی به نام کولپوسکوپی دهانه رحم شما مورد معاینه قرار بگیرد
در طول معاینه کولپوسکوپی پزشک از نور و بزرگنمایی استفاده می کند تا بافت واژن و دهانه رحم را با وضوح بیشتری مشاهده کند. در برخی موارد وی نمونه ای از بافت گردن رحم را در روشی به نام بیوپسی برمی دارد.
آیا آزمایش پاپ اسمیر برای HPV انجام می شود؟
گروه های در معرض خطر برای بدخیمی گردن رحم
معتادان و افراد سیگاری
افرادی که شرکای جنسی متعدد دارند
افرادی که سابقه زایمان های متعدد دارند
افرادی که دارای زگیل تناسلی در نواحی خارجی دستگاه تناسلی خود یا همسرانشان هستند
افرادی که از قرص های جلوگیری از بارداری به مدت طولانی استفاده کرده اند
افراد مبتلا به بیماری های مقاربتی
افراد مبتلا به ایدز
افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند یا تحت درمان با داروهای ضعیف کننده سیستم ایمنی قرار دارند
افرادی که همسرانشان دارای شرکای جنسی هستند
